jiido
(m.dh) (-ooyin, m.l)(c.fal.) Shanta gobol ama jiidood ee dhulka marmarka qaarkood loo qeybiyo. Waa meelaha ku dhex jira goobaha Artik iyo goobaha Antaartik, oo sida ay kala horreeyaan loo yaqaan jiid baradeedka woqooyi koonfur; meelaha u dhexeeya goobada artik iyo kulaalaha wqooyi, iyo goobada Antaartik iyo kulaalaha koonfureed waxa loo yaqaan sida ay u kala horeeyaan jiidda dhexe; reelaha labaa dhinac ee dhulbadhaha ee u dhexeeya kulaalaha woqooyi iyo kulaalaha koonfureed, waxa loo yaqaan jiidda kulul.
jiido
(Fal Gudbe3 | Verb Transitive3) (-iitay, -iidatay)1. Soo j.: docdiisa u jiidid. 2. Wax la tegid iyadoo dhulka lagu jiidayo. 3. Meel fog aadid, tegid. 4. Dhimasho.
Erey(o) la macne ah ereygan ama xiriir la leh jiido ↴
laastiko [m.dh]
Wax ka samaysan maaddo marka la kala jiido aan go'in ee kala baxa.
oodjiid [m.l]
1. Dhigidda maroodi dhigo ood weyn jidka raxantu marto si uu ugu xujeeyo arbaha raxanta wada. 2. Xuja adag oo cid la hor dhigo. 3. Calaamad geediga loo sameeyo si uusan u habaabin ood yar dhulka loogu jiido.
dheg [m.dh] (-go, m.l)
1. Xubinta maqalka nafleyda. 2. Hilqadaha haweenku isku qurxiyaan ee dhegaha dacalkooda surtaan middood. 3. Weel, qalab iwm meesha la qabto si loo qaado ama loo jiido. 4. Magac wanaagsan; caannimo; sharaf. 5. Shebeg lakabyo isa saaran ah, xanjo ka samaysan oo ay shinnidu malabka ku keydsato, ilmahana gashato.
dhiftin [m.dh]
Guntinta xarigga in yar oo ka soo taagan oo la jiido marka la rabo in deg-deg loo furo. ld dhifsasho.
dildil [m.dh] (-lo, m.l)
Summad geela lagu dhigo oo ah alif jiif ahaan caloosha loogu jiido.
gacnootis [m.l] (-syo, m.dh)
Jiididda qof keligiis ah dowlis labada gacmood ku soo jiido; Nintoocsi.
hanjiido [Fal Gudbe3 | Verb Transitive3] (-daday, -datay)
Gocoso, qob gacan kaga saarasho.
jiidasho [m.f.dh]
eeg jiido. ld jiidad.