qasab
(m.l)

Geed leh quwaax sonkorta laga sameeyo, laanlaan ubaxa, alamo leh oo dhulka kulul ka baxa.

Erey(o) la macne ah ereygan ama xiriir la leh qasab

alan [m.l]
(almo/-nno, m.dh) Xubnaha geedka qasabka middood.

dalqami [Fal Magudbe2 | Verb Intransitive2] (-iyay, -isay)
1. Ka d.: qof wax uu ogyahay in uu sheego ku khasbid. 2. Ku d.: si qasab ah cid afka wax uga siin.

faral [Magac Lab Khabar | Noun Masculine Predicate]
f. ah: wax qasab ay qofka ku tahay in uu sameeyo (diinta).

faraxumee [Fal Gudbe2 | Verb Transitive2] (-meeyay, -meysay)
Qof dumar ah oo aan kugu mehersanayn si qasab ah ugu tegid.

geedquwaax [Magac Lab Urur | Noun Masculine Collective]
Geedka qasabk.

handabo [Magac Lab/Dheddig | Noun Masculine/Feminine]
Xaalad nafsaani ah oo qofka ku qasabta waxa uu jecelyahay in uu falo. Tus. “Cali naaguhuu handabo ku qabaa”.

isticmaarso [Fal Gudbe3 | Verb Transitive3] (-saday, -satay)
1. Xukun qasab ah ummad kula kicid iyadoo xaqooda la duudsinayo. 2. Cid addoon-sasho.

khaysaraan [m.dh] (-no/-aamo, m.l)
Geed alammo leh oo geedka qasabka u eg, ka laamo dhuudhuuban kana baxa webiyada hareerahooda iyo meelaha biyo fariisinnada, lagana sameeyo bakoorado, kuraas, dambiilo iwm.

madhaafaan [m.l]
1. Heerka wax ugu sarreeya oo ayan moodi karin. 2. Wax qiimo iyo qaayo badan leh. 3. Arrin iwm oo xallinteedu qasabtahay.

mitimiye [m.l] (-yayaal, m.l/dh)
(kiim.) Dhuun quraarad ah oo leh heerar cabbir oo lagu qiyaaso mugga hoor ka shubmaya iyada marka la furo xubin qasabad ah oo ku samaysan. Waxa lagu isticmaalaa habka saafid muggeedka.

Qaab dhismeedka Qaabnaxa: Halkan Ka Eeg
Naxwaha oo kooban: Halkan Ka Eeg