khasaarid eeg khasaar.
khasaarin eeg khasaari.
khasaaro Dhibaato ku timaada qof hantidiisa.
khasab (1) 1. Dirqinta cid lagu dirqiyo wax aysan raali ka ahayn. 2. Geed bal iyo alammo leh oo toos u baxa oo dheecaankisa sonkorta laga sameeyo.
khasab (2) Wax cid ku dirqin.
khasbid eeg khasab².
khashabad Doon.
khashiimiin eeg khashiin.
khashiin Qof degaanka uu joogo dhaqankiisa aan aqoon u lahayn.
khashiinnimo Khashiin ahaansho.
khashin Wax walba oo wasakh, haraa cunto, iwm ah ee la iska xaaqo lagana fogeeyo degaan lagu nool yahay. ld qashin.
khashinsaar (c.nafl.) Saaridda wasakhda jirka sameeyey sida badan ay kelyaha laga soo saaro.
khashkhash (1) 1. Dhagar; sir; mardabo. 2. Wadnaqabad; qasacajebis. ld qashqash¹.
khashkhash (2) 1. Hadal badan oo been iyo khayaano ah cid wax kaga qaadid. 2. Cid dhibid, ku dheelid ama lagu dheelo. ld qashqash².
khashkhashaad 1. Hadal badan oo been iyo khayaano ah cid wax looga qaado. 2. Cid la dhibo ama lagu dheelo. ld qashqashaad.
khashkhashid eeg khashkhash². ld khashkhashaad, qashqashaad, qash-qashid.
khashuuc (1) Dareen beernugeyl diimeed leh oo qof ka muuqda. ld khushuuc¹.
khashuuc (2) 1. Dareen beernugeyl diimeed leh muujin. 2. U k.: wax ka raalli noqosho ama la dhicid. ld khushuuc².
khashuucid eeg khashuuc². ld khushuucid.
khashuucsan Wax khashuuc hayo ahaansho. ld khushuucsan.
khashuucsanaan eeg khashuucsan. ld khashuucsanaansho, khushuucsanaan, khushuucsanaans.
khashuucsanaansho ld khashuuc-sanaan.
khasif (1) Waxyeelo xag Ilaah ka timaadda oo dad iyo dal ku dhacda oo burbur iyo halaag gaarsiiya.
khasif (2) Waxyeelo xag Ilaah ka timaadda oo dad iyo dal ku dhicid, burbur iyo halaagna gaarsiin.
khasifid eeg khasif².
khasiis Qof aan ka xishoon falalka xunxun oo dhan.
khasiisiin eeg khasiis.
khasir (1) 1. Maal lacag ah oo si aan habboonayn lagu bixiyo ama lagu lumiyo. 2. Ganaax; xaal; yake. ld khasiraad.
khasir (2) 1. Hanti si aan habbooneyn u isticmaalid. 2. Cid ganaaxid.
khasiraad Ganaax cid la saaro. ld khasir¹.
<< < 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 > >>
