saaxirnimo Saaxir ahaansho.
saayaq Nin qalinka, dahabka iwm ka sameeya waxyaalaha lagu xarragooda.
saayid (1) S. ah: wax dheeraad ah. ld saa'id¹.
saayid (2) Wax kordhid. ld saa'id².
saayidcalayn eeg saayidcalee. ld saa'idcalayn.
saayidcalee Ka s.: cid ka gacan sarreyn. ld saa'idcalee.
saayidi Wax tiradooda kordhin. ld saa'idi.
saayidid eeg saayid². ld saa'idid.
saayidin eeg saayidi. ld saa'idin.
saayir (1) Dhaqaalayn; turaal gaar ah oo laysu galo.
saayir (2) Cid macaamil wanaagsan oo wax isdhaafsi leh la yeelasho. 2. La s.: cid xiriir wanaagsan la yeelasho.
saayiraad 1. Macaamil wanaagsan, wax isdhaafsi leh oo cid dhexmara. 2. ld saayirid.
saayirid eeg saayir². ld saayiraad.
saaykoolojiyadda (daaw.) Barasho cilmiyeed oo kusaabsan dhimirka (maan-ka) bani-adaamka iyo qaabka dabeecada dadka.
sab (1) 1. Qolo raacatada soomaliyeed u liidi jirtay dawla'aan. 2. Cunto badan oo allabbari loogu talaggalay; dayaafad.
sab (2) Carruur, haween iwm wax ku raalli gelin.
sabaad Dhaashi udgoon oo timaha la marsado oo laga sameeyo dhacaan ka yimaad qanjirrada mukulaal sabaadda.
sabaal Raalligelinta nafley wax lagu raalligeliyo.
sabaali Wax sasabid.
sabaalin eeg sabaali.
sabaan Waqti; waa; jeer. ld samaan¹.
sabaayad Kimis balballaaran oo si gaar ah looga dubo bur; burkaaki jabbaati.
sabab (1) Wax dhacay waxa keenay.
sabab (2) Wax dhaciddooda mas'uul ka noqosho.
sababid eeg sabab².
sabad Agagaarka guriga, xerada iwm.
sabansabdho 1. Geed weyn, xoog badan oo wax lagu dhiso. 2. Wax yar oo nafley lagu sasabo sandareerto.
sabar (1) 1. Dulqaad. 2. (-rro, m.dh) Jirka dadka, qaarka sare iyo qaarka dambe inta u dhexeysa; moxog. 3.(-rro, m.dh) Buur salkeed. ld sabbur¹, sabir (2), samir¹.
sabar (2) 1. Wax u dulqaadasho. 2. Ka s.: wax ka quusasho. ld sabbur², samar², samir².
sabarad Tib bir ah oo dhinac fiiqan leh oo ceelasha iyo dhulka adag lagu qodo.
<< < 1286 1287 1288 1289 1290 1291 1292 1293 1294 1295 1296 > >>