kaab
(Fal Gudbe1 | Verb Transitive1) (-bay, -btay)Wax xoojin.
Erey(o) la macne ah ereygan ama xiriir la leh kaab ↴
kaabad [m.dh] (-do, m.l)
1. Dhismo yar oo dhulka ka kacsan. 2. Buundo. buundo
kaabi [m.l]
1. Kab yar oo falag ah oo derinta afka
looga tolo. 2. (fk) Meel aad u dhaw. 3. (-iyo,
m.dh) Qoryaha ceelka afka laga saaro
midkood; raar; xakab. raar, xakab
kaabid [Magac Fal Dheddig | Noun Verb Feminine]
eeg kaab. kaab
kaabsol [m.l] (-llo, m.dh)
ld kaabsul. kaabsul
kaabsul [m.l]
Xuub qira yar oo daawo buda ahi
ku jirto oo afka laga qaato. ld kaabsol. kaabsol
kaabul [m.l] (-llo, m.dh)
Qof ciidanka qalabka sida ka tirsan oo laba alif leh.
alxaman [Fal Magudbe1 | Verb Intransitive1] (-anmay, -amantay; -anmi)
Wax alxan ku kaabmay noqosho. ld alxanan¹.
falkaab [m.l]
(nax.) Erey ku kordhiya faahfaahin micnaha falka, sida: “soo”, “sii”, “wada”, iwm.
fayl [m.l] (-lal, m.l)
1. Gal. 2. Kaabiga ugu sarreeya ceel afkiisa.
ka [mu.ti.l] (kuwa, w)
bbane. ldkaaf. ka¹ mu.ti.l (kuwa, w) Magacuyaal tilmaame oo lab, oo wax ama cid hadlaha u dhow lagu tilmaansado. Tus. “Ka yimid waa Cali”. ld kan(2).
ka [h (nax)]
Qurub lagu isticmaalo falka bidixdiisa ama hortiisa : a) qurub la xiriira meesha laga dhaqaaqay ama wax laga qaaday. Tus. “Balcad ayuu ka yimid”, “Qalin ayuu jeebkiisa ka soo bixiyay”, “Tuulo ka tuulo ayuu nastaa”; b) qurub barbardhigid loo
isticmaalo. Tus. “Marka waxaa ka weyn
Xamar”; c) qurub la xiriira meel uu fal ka dhacay ama laga gudbayo. Tus. “Kooxdan buu ka cayaarayaa”, “Halkaas buu guri ka dhisay”, “Waddada buu ka tallaabay”.
ka [q.l] (-ka)
Qodob magaca lab dib loogu qodbo si looga dhigo wax cayiman. Wuxuuna raacaa magacyada lab oo ku dhammaada b, d, f, l, n, r, s (sh). Qodobkaa waxaa ka farcama: -ga, -ha, -a oo raacaan
magacyada kale ee labka ah. Tus. “ nin+ka->ninka, buug+ka->buugga”.
