abbaar

(m.l)

1. Meel ku aadkeeda. 2. ld abbaarid.

abbaar

(m.dh)

Hadal, arrin iwm sida ku habboon ee looga baahanyahay. Tus. “Hadalka abbaartiisu sidaa ma ahayn.”

abbaar

(Fal Gudbe/Magudbe1 | Verb Transitive/Intransitive1) (-ray, -rtay)

1. (f.g) Si toos ah oo aan leexleexasho lahayn wax u aadid. 2. (f.mg) Ku a.: wax kale ku toosin.

Erey(o) la macne ah ereygan ama xiriir la leh abbaar ↴

maala-abbaar [m.l]
Mala'awal.

nabas [m.dh]
1. Meesha u dhexeysa jidhka iyo marada dumarku garraarsadaan ee ku abbaaran caloosha. 2. Timaha ka baxa gumaarka dadka; bisqan. ld namas.

raadar [m.l] (-rro, m.dh)
(fiis.) Qalab dareema meesha iyo jihada socodka ee walxo meel fog maraya sida maraakiibta iyo dayaara-daha, waxana qiyaasta laga qaataa dhudaha birlabdanabeedka soo noqday, kaddib mar-kii ay abbaareen walaxda socotay.

waalli [m.dh]
(daaw.) Isbeddel daran ee dhimirka oo caan ku ah habka fakaridda oo aan dhammayn iskuna xirneyn; abbaaridda dhabta oo beddelan; iyo jawaab celin caadifi ah.

xabbaar [Magac Dheddig Urur | Noun Feminine Collective]
Qaybinta la qaybiyo xoolo la soo dhacay.

xabbaar [Fal Gudbe1 | Verb Transitive1] (-ray, -rtay)
Xoolo la soo dhacay qaybin.

xabbaarid [Magac Fal Dheddig | Noun Verb Feminine]
eeg xabbaar².