tiisa

(mu.lh.dh)

(kuwiisa, w) Magacuyaal lahaansho oo dhaddig ah oo tilmaamaya wax isagu (qofka saddexaad ee kelida ah ee lab) uu leeyahay. Tus. “Nin tiisa haysata tu kale uma daryeelo”.

tiisa

(dk.lh.dh) (-tiisa)

Dibkabe lahaansho oo tilmaamaya wax isagu (qofka saddexaad ee kelida ah ee lab) uu leeyahay. Tus. “Cali beryahan bartiisa lama arkin”. ld ti, tii³, tiis.

Erey(o) la macne ah ereygan ama xiriir la leh tiisa ↴

kuwiisa [mu.lh.w]
eeg kiisa¹ / tiisa¹.

meelmaag [m.l] (-gyo, m.dh)
Qof madax adag oo tiisa uun ku adkaysta.

ti [dk.lh.dh] (-ti)
ld tiisa².

tii [dk.lh.dh] (-tii)
ld tiisa².

tiis [dk.lh.dh] (-tiis)
ld tiisa².

tii [mu.ac.dh]
kuwii, w Magacuyaal aan cayinnayn oo dheddig ah oo cid ama wax la isla ogaa oo maqan oo aan magaciisa la sheegayn. Tus. “Waxaan arkay tii qortay buuggan?”.

tii [q.dh] (-tii)
Qodobka 'ta'oo noqda 'tii'kolka uu ka dabadhaco magac dhaddig, qof ka hadlaya iyo qofka lala hadlayo isla ogyihiin ama yaqaanniin. Tus. “Aaway baastadii aad karisay?”.

tii [dk.lh.dh] (-tii)
ld tiisa².