qun

(m.l) (-uman, m.l)

1. Labada qanjir oo kulkulucsan oo afka salkiisa labada dhinac kaga yaal middood. 2. Xanuun qanjirrada afka salkiisa ku yaal ku dhaca; majin; majinow; xoqato. 3. Duleelka yar ee wax laga arko ee diiradda. 4. Si toos ah oo aan laalaabasho lahayn.

qun

(Fal Magudbe1 | Verb Intransitive1) (-umay, -untay; -umi)

1. Nafley meel ka tegid. 2. Arrin iwm si wanaagsan u fulid.

Qunbe^*

Qunbe waxaa lagu shubaa subaga xoolaha waxaan laga sameyey maqaar  afka hore wuxuu Ku leeyahay 3qorey isdhaaf ah ama 4qorey

* = Waxaa kudaray Akhristayaasha.

Erey(o) la macne ah ereygan ama xiriir la leh qun ↴

aal [m.dh.fk]
Aashay, -aa, -iis iwm: si aan degdeg iyo fudayd toona ku jirin; aayar, tartiib, qunyar. Tusaale. “Ciise aashiis buu hadlaa”. aayar, tartiib, qunyar

naarajiin [m.dh]
1. Geedka qunbaha. 2. Saliidda laga miiro qunbaha.

qaarjeex [m.l]
Cudur sambabada caaliriya oo leh xummad iyo qunfac daran; oofwareen.

taagso [Fal Magudbe3 | Verb Intransitive3] (-saday, -satay)
1. Tabar yeelasho. 2. Qun yar socosho.

dhuuntow [m.l]
Cudur qanjirrada dalqada ku dhaca; majin; qun.

durqun [m.l]
Hadal xaniif iyo gardarro leh oo la is dhaafsado.

luqun [m.dh] (-umo/-qmo, m.l)
Oogada nafleyda, inta u dhexeysa madaxa iyo garbaha; sur; qoor.

luqundhejis [m.l] (-syo, m.dh)
Suuqadda dumarku qoorta ku xirto jaad ka mid ah oo gaaban.

luquninaatow [m.l]
Cudur geela qoorta ka qalloociya.

luqunjab [m.l]
Qoor xanuun, barkin ka dhac.

q [m.dh]
(qa') Xarafka lix iyo tobnaad ee alifka soomaaliga oo shibbane ah.